Odlewy żeliwne wymagają bardzo dokładnego usunięcia powłoki tlenkowej przez szlifowanie, toczenie lub kulkowanie śrutem stalowym (piaskowanie jest mniej skuteczne), a następnie odtłuszczanie w parach trójchlorku etylenu względnie we wrzących alkaliach. Trawienie w kwasach jest mało skuteczne, a ponadto pozostawia na powierzchni nie dające się pobielić ślady grafitu. Lepsze wyniki osiąga się natomiast przy wstępnym pomiedziowaniu łączonych powierzchni za pomocą wodnego roztworu kwaśnego siarczanu miedzi albo chlorku miedzi.Ten sam cel można również osiągnąć przez zastosowanie specjalnego topnika, zawierającego sole miedzi (po posmarowaniu topnikiem miejsc lutowanych miedź wydziela się na żeliwie). Wskazane jest ponadto wstępne pobielenie łączonych powierzchni wysokoprocentowym lutem cynowym względnie czystą cyną przy zastosowaniu salmiaku. Mimo stosowania takich i innych środków ułatwiających proces lutowania należy się jednak zawsze liczyć z możliwością uzyskania nienajlepszych rezultatów szczególnie przy lutowaniu żeliwa szarego. Żeliwo białe lutuje się podobnie jak miękką stal. Tutaj możesz przeczytać więcej na temat zgrzewania stali.

Lutowanie mosiądzów. Mosiądze oraz brązy manganowe wymagają bardzo dokładnego oczyszczenia mechanicznego albo wytrawienia w zimnym 10%> kwasie azotowym względnie w gorącym wodnym roztworze kwasu azotowego (2%) i siarkowego (10%)). Dobre wyniki daje zastosowanie topnika o następującym składzie wagowym

Luty należy stosować raczej wyżej procentowe LC40 lub LC50 o zawartości antymonu nie przekraczającej 0,25%, ponieważ antymon łącząc się z cynkiem tworzy duże kryształy, powodujące kruchość lutowiny.